Introductie ‘dansen met de golven’ op het Gooimeer
Op de vaarkalender van de TKBN signaleert één van de deelnemers een ‘introductie groot water varen op het Markermeer’, onder begeleiding van een ervaren instructeur. Ruim 20 jaar vaart de instructeur inmiddels waaronder veel op zee.
Markermeer? Gooimeer toch? Klopt daar kom ik zo op terug. Eerst nog even dit. Vijf enthousiastelingen melden zich aan nadat dit in de verenigingsapp is gedeeld. Conform de instructies melden we ons per persoon aan bij de instructeur en worden vervolgens het hemd van het lijf bevraagd naar onze vaarervaring en, of wij onze uitrusting op orde hebben. Een curriculum moet worden toegestuurd.
De instructeur waarschuwt namelijk voor het koude water en de wind maar vraagt ook door over de mate waarin wij onze lage steun, boogslag en andere technieken beheersen. ‘Pfew’, in de dagtocht groepsapp wordt er al volop gegrapt of wij wel door de screening komen. Hier en daar wordt toch snel nog een Long John of een sleeplijn aangeschaft.
Enkele dagen voor de tocht ontvangen wij allemaal de bevestiging van onze deelname, gelukkig ons curriculum is goed bevonden. Maar, meteen wordt duidelijk dat er op het Markermeer minimaal windkracht 5 wordt verwacht en deze tocht daarom niet door gaat. Gelukkig heeft de instructeur een alternatief, we wijken uit naar het Gooimeer dat meer in de luwte ligt.
De naam van onze instructeur doet overigens denken aan een begaafd en zeer bekend gitarist, onder de liefhebbers van dit genre althans. Onderweg wordt zijn foto erbij gezocht en ligt een notitieblokje met werkende pen klaar om zijn handtekening te bemachtigen. Je weet tenslotte maar nooit….
Vol verwachting en enthousiasme bereiken wij ons vertrekpunt, de instructeur staat al op de parkeerplaats. We stappen snel uit en stellen ons voor, zou het die bekende Nederlander zijn? Teleurgestelde blikken worden uitgewisseld, je begrijpt het al…. het is hem niet!
Zodra onze kajaks op het strandje liggen en wij zijn omgekleed, volgt een briefing en wordt het vaarplan besproken. De zon schijnt volop, we voelen de wind al lekker om onze bol gaan en zien kabbelende golfjes het strandje op rollen. Windkracht 4 vertelt de instructeur. Voor sommige van ons best spannend als je dit vergelijkt met onze Oude IJssel, de Linge of de Dinkel bijvoorbeeld.
Rond 10:00 uur is het dan tijd om te vertrekken. Maar, de instructeur heeft een oefening voor ons; tot kniehoogte het water inlopen met je kajak, neus in de wind draaien en dan instappen, uitstappen en nog een keer instappen. Niet bij iedereen klinkt het enthousiast, ‘nu al natte voeten….. ‘,. Als de meesten van ons het gelukt is neemt de instructeur ons mee naar een eilandje midden op het gooimeer. We ervaren meteen de invloed van wind en golven op onze kajaks.
Bij aankomst in de luwte van het baaitje wordt het enthousiasme er niet minder om, dat biedt perspectief voor de rest van de dag. We zijn tenslotte pas net vertrokken. In het baaitje krijgen we opnieuw instructies en oefeningen te doen. Waarschijnlijk om onze vaardigheden te polsen… Bijvoorbeeld met snelheid een noodstop maken, opkanten, boogslagen, etc… Een sleeplijn moet worden omgebonden, want ook dat zullen we nog wel oefenen later op de dag.
Dan is het tijd om de windstille en zonovergoten baai te verlaten. Kort na het raadplegen van de kaart roept de instructeur over het water, ‘koers 110 aanhouden’, en wordt er van ons verwacht dat door te geven aan de voorste vaarders. Omdat geen van ons een kompas op de kajak heeft gemonteerd, schalt het al snel terug vanuit de voorvaarders ‘ja ok, koers 110, en nu……?’, ‘is er een visueel punt?’ komt het terug bij de instructeur. Het blijft even stil en daarna roept de instructeur, ‘dat huisje daar’….. Tsja, dat is van ieder zijn interpretatie afhankelijk. Hadden wij nou toch maar dat kompas………
Onderweg naar een strandje bij Huizen leren we onze skeg te ‘trimmen’ die niemand van ons eigenlijk gebruikt maar, nu toch van pas komt om onze kajaks op koers te houden met de golven en wind. Het strandje naderend schieten de kite-surfers ons razendsnel voorbij, wow wat een snelheid maken zij. Ietwat uit de wind nuttigen we de lunch en sturen wij felicitaties naar een jarig RKV-lid.
Na de lunch volgt een korte uitleg over sleeplijnen en spreken we af naar Almere Haven te varen. Koers …, uhm tsja ‘houdt die torenflat maar aan’ horen we de instructeur al roepen. Bij het binnenvaren in de haven en het zicht op het zonovergoten terras kan een vaarder die cappuccino niet weerstaan en worden we allemaal getrakteerd op een drankje.
Opgefrist beginnen we aan onze laatste oversteek vanuit Almere Haven terug naar ons vertrekpunt. We steken een aantal vaargeulen over, leren omgaan met de omstandigheden en iedereen lijkt te ontspannen, te genieten. En oh ja, die sleeplijn? Is nooit meer ingezet…..
Wat een heerlijke dag buiten, het voelt alsof we hebben gedanst op de golven hoor ik al zeggen. Als ik de reacties van de medevaarders aanhaal dan voert de boventoon wel; ‘we want more van deze zon, wind en spetterende regen van onderen’.
Thuis ‘zen en ontspannen’ op de bank klinkt het geluidje van de groepsapp, de foto’s en reflecties van dit vaargezelschap worden uitgewisseld. We bedanken elkaar voor de heerlijke dag.
Snel nog een keer, onze instructeur is ook enthousiast en neemt ons graag mee maar, dan op het Markermeer. Die afspraak, die staat.
(Tekst en foto’s: Rob de Jongh)