Het is zaterdagmorgen 28 mei 2022. Voor het slapengaan stuurde Monique mij nog even een berichtje dat het nu toch echt wel tijd wordt om een verslagje te schrijven over ons tochtje op de Linge. Ze heeft gelijk. Onderstaande tekst heb ik afgelopen vannacht tot drie keer toe gedroomd. Ik hoefde het vanmorgen alleen nog maar even op te schrijven.
Het was zondag 15 mei 2022. Het precieze tijdstip waarop we hadden afgesproken was door de hoeveelheid berichten in de groepsApp nauwelijks terug te vinden maar mijn wekker liep af dus tijd om op te staan, broodjes te smeren, en naar de kanoloods in Ulft te rijden. Onderweg nog even een paar biertjes afgeven bij Wim en Monique want het is niet onbelangrijk om je zelf vóór het leveren van een inspanning altijd een beloning in het vooruitzicht te stellen.
Ondanks de vage afspraken omtrent het tijdstip van vertrek arriveren Robert, Rob, Henk, Wim , Monique en ondergetekende allemaal rond 08:15 uur bij de loods en liggen onze boten al snel op de trailer. We hebben zes tourkano’s bij ons, in lengte variërend van 4,4 tot 5,0 meter. Op naar Rumpt, een dikke 100km rijden.
Grote delen van oevers van de Linge zijn privé bezit waardoor je niet zomaar overal met je kano naar het water kunt. Een aardige visser (die naar eigen zeggen toch al geen succes had die ochtend) heeft echter ruimte voor ons gemaakt zodat we nabij de Veerwegbrug de boten in het water kunnen leggen. Kort voor dat moment wil Monique nog even een groepsfoto maken. Met behulp van een boomstronk en wat stenen wordt de smartphone gepositioneerd en de timer ingeschakeld zodat we er allemaal op komen. Ten minste, dat dachten wij. Pas later begrepen we waarom Monique niet bij ons kwam staan maar vóór ons ging liggen: Alleen Monique stond met haar hoofd op de foto 😊.
Het is even voor 11:00 uur als we allemaal ons spatzeil dicht getrokken hebben en we ons via Rhenoy, Asperen, Acquoy, Asperen en Leerdam laten afzakken naar ons keerpunt in Heukelum. Halverwege, nabij het Fort bij Asperen is een soort schiereilandje in de Linge waar je aan twee kanten langs kunt. Aan beide zijden van het eilandje is een brug. Bij de rechter brug staan de lichten op groen, maar als we er zijn springen de lichten op rood en is de linker brug groen. Lekker.
De Linge is wat breder dan de Oude IJssel en langs de oevers is veel privé grond, al dan niet bebouwd met vakantie woningen of soms slechts voorzien van een tuinset met een parasol. Gezellig, maar de liefhebbers van ongerepte natuur komen op (dit stuk van) de Linge niet aan hun trekken.
Kort voor Leerdam houden we rechts aan, zodat we door het centrum komen. We zien ons zelf prachtig gespiegeld in de hellende vensters van het glasblazerij-museum. Dé manier om dan misschien tóch een groepsfoto te maken waar de rest ook met z’n hoofd op staat. Maar wat we ook proberen, de moderne techniek in een smartphonecamera neemt tegenwoordig alle schittering weg, dus ook ons mooie spiegelbeeld.
Na 14 km varen staat op het keerpunt een barista ons op te wachten en maakt ze met de koffiemachine in haar bakfiets heerlijke espresso’s en cappuccino’s voor ons. Op de
grasweide staat een bankje voor de lunch en de zon doet de rest. Wat wil eens mens op zo’n moment nog meer?
Op het water is het inmiddels gezellig druk geworden. Er komen steeds meer motorbootjes voorbij en er zijn zelfs mensen aan het zwemmen. Als we na een half uur de rivier over willen steken om met onze terugtocht te beginnen waarschuwt Robert ons voor een sloep die met meer dan normale snelheid nadert. De waarschuwing was niet overbodig want even later wordt pal voor onze neus het lokale pontje geramd dat hier sinds 1997 fietsers en voetgangers naar de overkant brengt.
Hoewel van stroom op de Linge nauwelijks iets te merken is doen we op de terugweg over elke kilometer toch ongeveer een minuut langer dan op de heenweg (7km/h heen en slechts iets boven de 6km/h terug). Mogelijk dat de tegenwind ook een rol speelde.
Het weer is zo lekker dat het ons niet stoort dat kinderen ons vanaf de kant met grote water pistolen proberen nat te spuiten en bij terugkomst in Rumpt (waar we een uur lang “bijna waren”) kunnen enkelen het niet laten nog wat bovenhandse steunen te oefenen en de onderkant van hun boot te laten zien. Ter afsluiting nog even zwemmen. Hoe mooi kan het leven zijn?
Moe maar zeer voldaan brengen we de boten weer terug naar Ulft en sluiten we af met een BBQ bij Wim en Monique in de tuin. Het Heineken® Silver heeft inmiddels de ideale temperatuur bereikt en de worstjes en hamburgers die Wim uit z’n houtskooloven tovert vinden gretig aftrek. De twee- tot drieduizend kilocalorieën die we die dag verbrand hebben zijn binnen no-time weer ingenomen. Wat een heerlijke dag.
Ik zie nu al weer uit naar onze volgende tocht. Wie gaan er mee?
Roeland
Voor de statistieken: De totaal afgelegde afstand was 28km. We waren na 5 uur en 20 minuten weer terug waar we gestart waren, dus een overall gemiddelde van 5,2 km/h.
