Aangezien deel 1 niet doorging op het Markermeer door de sterke wind en we toen uitweken naar het Gooimeer, moesten we toch echt nog een keer op het Markermeer varen.
Door de verhalen van de vorige keer besloot Robert om ook aan te haken. We zijn nu met z’n zessen.
Zondag 3 juli verzamelen om 7.30 bij de loods. Ons doel vandaag is de Zeedijk bij Muiderberg.
De week ervoor is er contact geweest met “onze” instructeur, Jan Akkerman. (de vorige keer ontdekten we al dat er volstrekt geen gelijkenis is met de BN-er). Hij wil de oefeningen van de vorige keer natuurlijk herhalen en toch ook wel een aantal nieuwe vaardigheden aansnijden, die je goed moet beheersen om veilig op groot water te kunnen varen. Hij stelt voor om het gebruik van de sleeplijn en reddingen extra aandacht te geven. En zelf dragen we aan dat we ook wel graag uitleg willen over het gebruik van het kompas.
We willen toch wel graag wat meer weten dan: “hou maar een beetje rechts aan van de brug in de verte”.
Door dit contact en wat app-verkeer onder elkaar wakkert deze keer niet de wind, maar wel het enthousiasme behoorlijk aan.
We hebben er allen weer heel veel zin in.
Rond 9.30 komen we in Muiderberg aan. Een mooi strand, lekker weer en hooguit windkracht 3.
Zes enthousiaste leden van het Anker en een instructeur die er ook zin in heeft. Alle ingrediënten zijn aanwezig om er een leuke en leerzame dag van te maken.
We beginnen met koffie en de uitrusting te bekijken, die Jan altijd bij zich heeft in zijn kajak. Veel herkennen we natuurlijk, maar zelf ook een pakketje samenstellen en in je boot meenemen is wel een voornemen voor verschillende mensen. En ook weer ideeën voor leuke en zinvolle hebbedingetjes om te vragen voor verjaardagen en andere feesten.
Daarna krijgen we uitleg over het gebruik van een kompas en een bijbehorende kaart. Op enig moment hadden we de theorie onder de knie, maar in de praktijk toch wat lastiger te oefenen. Ons vaargebied is toch het meest de Oude IJssel en je moet dan toch van goede huize komen om daar de weg kwijt te raken.
Als laatste het vaarplan voor vandaag. Onderweg veel oefenen en uiteindelijk op het eiland Pampus uitkomen. Daar koffie met wat lekkers en dan hetzelfde terug.
Toen eindelijk het water op. Dat wil je toch het liefst. Instappen als je tot kniehoogte het water in bent gelopen en de peddel gebruiken als steun. “Blijf naar je peddelblad kijken”, een heel goed advies, anders begin je al met een nat pak. En het lukte ons allemaal wonderwel.
Een eind het Markermeer op en aan de overkant bij een klein eiland (Hooft) het slepen oefenen.
Wim besloot om als “slachtoffer” het tempo van peddelen aan te gaan geven. “Zoals vroeger op de galeischepen”. Toen werd het toch weer een uitdaging.
Niet de moeilijkste oefening en het slepen valt eigenlijk wel mee, maar de uitdaging zit erin om zo snel mogelijk diegene die hulp nodig heeft, die hulp ook te bieden. Met name aanhaken en mogelijk ondersteunen van het “slachtoffer”. En daarin schoten we toch wel wat tekort. Daar had Jan wel een punt.
En de stroming en deining van het water maakt ook dat je flink moet opletten, want je drijft toch snel een behoorlijk eind af.
We gaan verder richting Pampus. Het lijkt niet zo ver, maar schijn bedriegt toch wel. Inschatten van afstanden op het water valt niet mee.
Onderweg oefeningen, die we eigenlijk allemaal wel kennen. Maar door de golven en de deining toch wel een extra uitdaging.
Aangekomen bij Pampus snapten we ook waarom het in- en uitstappen op kniediepte toch wel zinvol is. Het “zand”strandje is klein en ligt bezaaid met grote stenen in het water.
Maar goed, dat beheersen we ondertussen. Uitstappen, wat eten en naar het terras voor koffie en groentetaart. Die schijnt wel lekker geweest te zijn. Ik hou het toch liever op appeltaart.
Op de terugweg opnieuw een aantal oefeningen. Met name opkanten brengt toch de nodige vragen met zich mee.
Het wat woeliger water geeft een extra dimensie en elke boot reageert toch op zijn eigen manier. Maar we komen er allemaal uit.
Daarna de noodstop. Iets anders dan we kennen en ineens is het ook duidelijk waarom we steunen hebben geleerd.
Alle oefeningen op de Oude IJssel werpen nu toch echt hun vruchten af. Toch fijn dat er clubleden zijn die hun kennis delen met anderen. In nieuwe situaties heb je er wat aan.
En als Roeland meegaat, dan weet je zeker dat een lage steun, maar heel onverwacht ook in het programma zit. Een nat pak en een boot vol water kan je zo maar overkomen.
Als laatste de heel/hook redding geoefend. Bijgaand een link naar een You Tube filmpje: https://youtu.be/Puhmjui6iuY
Omgaan, uitstappen, de boot door de helper leeg laten lopen, hozen met behulp van de lenspomp en hulp bieden bij het instappen. Eerst in alle rust, maar de strekking van het verhaal is, dat je dit toch in een hele korte tijd voor elkaar moet krijgen, wil je bij slechtere weersomstandigheden niet onderkoeld raken.
Daar hadden we nu geen last van, maar diverse blauwe plekken hebben we wel opgelopen.
En niet onbelangrijk: een hoop pret om dit te oefenen.
Terug naar het start/eindpunt.
We moesten de vorige keer uitwijken i.v.m. de sterke wind. Nu waren de omstandigheden prachtig. Veel kunnen oefenen en weer een hoop plezier gehad. Maar…. Voor een aantal had het toch best wat straffer mogen waaien. Zo vaak maken wij dat per slot van rekening niet mee. En zo blijft er altijd wat te wensen over. En de nieuwste wens is nu om ook maar een zeevaarderstraining te gaan volgen.
De vorige keer afgesloten met een BBQ bij Monique en Wim en deze keer lekker een Chinees menu bij Sabine en Robert.
Een plezierige, voldane dag.
Groet Henk