Paas-kajaktocht: Spork-Ulft
Op 4
april las ik het volgende bericht van Robert in de mailbox:
“Door de
overvloedige regenval staat er momenteel genoeg water in de Aa-strang; het
waterpeil is nog wel dagelijks aan het zakken, maar ik verwacht dat die dit weekend
nog wel hoog genoeg is om niet te hoeven waden. Hier moeten we natuurlijk
gebruik van maken, vandaar deze ingelaste tocht op zondag 9 april.”
Ja leuk,
daar wilde ik bij zijn! Nooit eerder had ik zo’n groot deel van Duitsland
verkend per boot, (nu zegt dat natuurlijk niet zoveel, want heel veel meer dan
een stukje van de Oude IJssel & de Semois heb ik nog niet ontdekt) maar
toch…het avontuur roept!
De Paasplannen werden snel aangepast en samen met Truus, Linda, Rob, Wim, Monique & Robert stonden we op zondagmorgen bij de loods onze boten op te laden. Dit verliep als een geoliede machine en al om 9.47 (volgens Strava) lagen alle boten op de zonovergoten Bocholter Aa.
Bij ons
vertrekpunt Eisenhütte sloeg bij een enkeling de paniek al toe want er waren
ooievaars die met ondefinieerbare bundeltjes in de snavel (“ter grootte van
baby’s” aldus onze nieuwe voorzitter) dreigden op ons af te komen. Zo
snel het ondiepe water toeliet maakten we ons uit de voeten om eventuele
ongewenste gevolgen van die ontmoeting te voorkomen.
Het water
stroomde vlot en op aanwijzingen van de navigator Monique probeerden we
aanvaringen met obstakels in het ondiepe water te voorkomen. De eerdere
opgedane ervaringen in “water lezen op de Semois” kwamen hier toch af en toe
van pas, zodoende kon tijdens déze tocht de Duct tape gelukkig in de tas
blijven zitten.
Al
varende door het mooie gebied hadden we de mogelijkheid op een kans om bevers,
otters, forellen en ijsvogels te spotten. We zagen echter veel ganzen met hun
kuikens, eenden, zwanen en af en toe een fuut. Het was er heerlijk rustig &
het weer was fantastisch!
Bij ons
eerste overdraagpunt nabij Brüggenhütte was het nog een uitdaging om allemaal
droog vanaf het vlot op de waterkant te komen want de stabiliteit van de
loopplank liet nog wel wat te wensen over. Maar het is gelukt en na onze
uiterste krachtinspanningen was daar gelukkig Sabine om ons te trakteren op een
heerlijke cake. Ook deelden Wim & Monique (geheel in de Paasgedachte) het
brood met ons. Toen na de koffiepauze iedereen weer droog in de boot was
gekomen, vervolgden we onze zonnige kanotocht richting Nederland.
Bij de
stuw in Voorst moesten we nog een keer overdragen, maar met de prima kanosteigers
daar was dat geen enkel probleem. Na nog een snel broodje of slokje drinken
vervolgden we snel onze tour, want een aantal van ons hadden nog wat Paas-familieverplichtingen
op het programma staan deze dag.
Aangekomen
bij de stuw in Ulft, moest er nog eenmaal overgedragen worden. Ondertussen hield Robert nog een PR (pie-ar)
en geen (péér) praatje tegen nietsvermoedende passanten, lag Linda’s boot al in
het water terwijl zij zelf nog ergens op zoek was naar een peddel en probeerde
Rob het Achterhoeks-Engelse dialect onder de knie te krijgen (of op zijn minst
te begrijpen).
Om 13:00 uur waren alle boten weer opgeruimd, en werden de auto’s en kanotrailer weer opgehaald in
Spork. Even wat feitjes volgens Strava: Afstand: 15,25 km. Tijd: 3u 5 m. Snelheid: 6,5 km/u.
Het was
een heerlijke & gezellige Paasochtend, waarbij we (nóg vaker dan in dit
stukje) verzucht hebben dat het toch zo’n prachtig weertje was!
Het vaarseizoen voelt weer als geopend en ik hoop dan ook op vele fijne &
gezellige tochtjes de komende maanden.
Groet Marinke